Δεν ξέρω πώς σε λένε, αλλά τώρα λέμε.
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε,
και κάτσε να δεις, πώς σε είπαμε;
Μίλα μπάτσε.
Πες κατιτίς που ν’ ακουστεί
σαν την οφθαλμαπάτη της στιγμής,
αντικατοπτρισμός και όαση μαζί,
πες κάτι με διαυγή φωνή
που σπάει το κρυστάλλινο ρόδο της ερήμου σαν γυαλί,
κι η δίψα του Κουασιμόδου να καραδοκεί,
τρέχα και γύρευε και πάλι απ΄την αρχή.
Δεν ξέρω πώς σε λένε Γιώργο,
γιατί;
