Φαντασμαγορικό

Άνοιξα το παράθυρο,

κι ένα αεράκι τόσο μειλίχιο

ρυτίδωσε στο τζάμι της αναμμένης κηρήθρας τον αντικατοπτρισμό, 

σαν κύμα ήχου από το κέρας που διαπερνά τη λεία σ' αναίμακτο φονικό, 

άκουσα την καρδιά μου να καλπάζει με στέρεο ρυθμό, 

κι έγινε τρικυμία εν ποτήριω ξέχειλο μπύρα σαν το χρυσόμαλλο δέρας για φίλο πιστό, 

αναπολώντας τον νόστο

για να ξηλώσει με πυγμή σαν την αιχμή του βέλους 

της Πηνελόπης το υφαντό, 

κι έδωσα όρκο ιερό, 

να μη μου πάρεις το μυαλό,

όχι πριν τη φωνή σου αφουγκραστώ

και το στόμα σου με την εύθραυστη γλώσσα ασπαστώ.

Opera terre

Γέμισαν παιδιά πνιγμένα οι θάλασσες,

με δάκρυα ποτάμια σαν τη γη μάνα γέννησες, 

κι οι τοίχοι στα σχολεία στάζουνε αίμα από σβάστικες.

Ναζιστικοί χαιρετισμοί σε μπάτσους γλάστρες ζαρντινιέρες με πανσέδες, 

για λίπασμα λίπος από ωμές πανσέτες, 

και λίγο πριν βγουν οι ματσέτες, για δες.

Η στάχτη στα μάτια τσούζει σαν αλάτι στις πληγές.