Μόνο ο γενναίος στέκεται εκεί,
τροχίζει του δρόμου τη γωνία,
ίδιος φεγγίτης που αστραποβολιδοσκοπεί όλο αγωνία.
Και στάζει μια βροχή τόσο λαγαρή,
τρέχει το βλέμμα σαν ακουαρέλα νωπή,
αν άγγιζα τα χνώτα που καλύπτουν τη σιωπή,
θα θόλωνε ο πάγος κι είν' ακόμα πρωί.
