Αν έγραφα για κάτι χωρίς να το ξέρω,
αυτό θα ήταν οι χαμένοι φίλοι που την απουσία τους αίρω.
Κι αν οι φωνές τους απηχούν ακόμα,
είναι γιατί δε βρέθηκε σιωπή που να τους κλείσει το στόμα.
Και ποια μορφή να συγκριθεί μπορεί,
με τη σκια,
που άφησαν αυτοί σαν το αεράκι που φυσά,
στου σούρουπου τα μάγουλα τα ντροπαλά.
Κάτω απ' την πρωινή δροσιά,
χλωμιάζουν και φεγγοβολούν νωπά.

Φασισμός: Πολιτεία και Βιος

Σαν μια πνοή στο διάπυρο διάστημα,

που κατατρώει της γης την ανάσα,
πορεύεται ο μακάριος πτωχός στης εποχής το πνεύμα,
που σπέρνει ο μακάβριος χορός μ' ένα του μόνο νεύμα,
τροφή για τα σκουλήκια η θεία κοινωνία τελευταίο γεύμα,
πλατωνικό συμπόσιο πρώτ' αγορεύω κύτταρο νοσηρό,
στόχος ο αγκυλωτός σταυρός - ειδεχθές το ιδιώνυμο,
κράτος δικαίου, παρακράτος και κακό.

https://www.youtube.com/watch?v=FefeFbOo2jY