Το ρολοι χτυπαει ακομα κι οταν δεν το ακους. 
Με το πλαδαρο του σουρσιμο τυλιγεται πανω σου αορατα καθως εσυ αναπολεις εκεινο κει το μεσημερι στους ηλιολουστους αγρους. 
Το ρολοι χτυπαει κι οταν εσυ δεν το ακους. 
Και δε βλεπεις την ωρα να βρεθεις σε κεινες τις πολυχρωμες σελιδες που σου διαβαζε στο κρεβατι ο παππους. 
Το ρολοι χτυπαει χωρις να τ'ακους. 
Η γη δε σταματησε ποτε να κανει κυκλους, μα η αθορυβη καρδια μου ειναι που μου φερνει ιλιγγους. 
Ο χρονος κυλα σαν το αιμα στους τοιχους.

27-12-14

Εμειν'αδρανης να σκεφτομαι την κινητηρια δυναμη που εκτοξευει τον νου σε ασταθμητα υψη, οπως ο ερως, ο ερως ο τρελος, πυρπολει την καρδια με σπασμωδικα ριγη. 
Κι οπως εχω ξαπλωσει, πλεον μουδιασμενη, απ'το κυμα που σε μια στιγμη -οσο πανω κατω παιρνει να διαρκεσει κι οχι να τελειωσει μια ζωη- σαρωσε μεσα μου καθε αναμμενο φαρο πριν και το ιδιο ξεβραστει σαν ενα επιπλεον συντριμμι στην ακτη, βυθομετρω το σοκ που σαν ηλεκτρισμος διαπερασε ολοκληρη την υπαρξη μου σαφως. Μα γιατι να μην καπνιζεις γαμωτο;

NA ΣE ΣΠAΣΩ ΣAN TΣIΓAPO NA ΞAΠΛΩΘEIΣ IΔIOΣ KAKTOΣ ΣTHN AΠEPANTH EPHMO ΠOY XΩPIZEI AΠ'THN ΠPAΓMATIKOTHTA T' ONEIPO NA ΣOY KOΨΩ TO ΛAIMO ΓIA NA ΞEΔIΨAΣΩ, NA ΠIΩ TO AΠOMEINAPI AΠ'TO MYEΛO ΣOY OΣTO, NA TPYΠHΣΩ TA ΔAXTYΛA MOY OΠΩΣ TA TPYΠAEI TO XIONI ΣE KAΘE TOYΣ APMO ME TON ΠAΓEPO ΣOY ANAΛATA ΛIΓΩMENO ΛYΓMO, NA ΠΛEONAΣΩ THN HXΩ ΠOΛΛAΠΛAΣIAZONTAΣ TON PYΘMO ΠOY ANAKOΠTEI BIAIA TON KAPΔIAKO XTYΠO NA MYPIΣΩ TO AIMA ΠOY KOXΛAZEI ΛIΩNONTAΣ MEΣA TOY THΣ ΦΩNHΣ ΣOY TO MAPΓAPITAPI, NA TA KANΩ OΛA AYTA KAI NA ΠΛEΞΩ ΣTEΦANI ME AKANΘINA MATΩMENA ANΘH ΓIA NA ΔEΣΩ THΣ KAΛOΣYNHΣ TO ΓEMATO POZOYΣ XAΛINAPI, ΠOY ΘAPPEI ΠΩΣ MΠOPEI ΔAMAΣEI THN KATAΠTΩΣH, TOΣO HΘIKH KAI KATAΠTYΣTH, OPΘΩNONTAΣ TO ANAΣTHMA ΣE BΩMOYΣ AΠO ΛIΓNITH. ΠYP ΓYNH KAI EΛEYΘEPIA H (ΔIAZEYKTIKO) ΘANATIKH ΠOINH