Το ρολοι χτυπαει ακομα κι οταν δεν το ακους. 
Με το πλαδαρο του σουρσιμο τυλιγεται πανω σου αορατα καθως εσυ αναπολεις εκεινο κει το μεσημερι στους ηλιολουστους αγρους. 
Το ρολοι χτυπαει κι οταν εσυ δεν το ακους. 
Και δε βλεπεις την ωρα να βρεθεις σε κεινες τις πολυχρωμες σελιδες που σου διαβαζε στο κρεβατι ο παππους. 
Το ρολοι χτυπαει χωρις να τ'ακους. 
Η γη δε σταματησε ποτε να κανει κυκλους, μα η αθορυβη καρδια μου ειναι που μου φερνει ιλιγγους. 
Ο χρονος κυλα σαν το αιμα στους τοιχους.

27-12-14

Εμειν'αδρανης να σκεφτομαι την κινητηρια δυναμη που εκτοξευει τον νου σε ασταθμητα υψη, οπως ο ερως, ο ερως ο τρελος, πυρπολει την καρδια με σπασμωδικα ριγη. 
Κι οπως εχω ξαπλωσει, πλεον μουδιασμενη, απ'το κυμα που σε μια στιγμη -οσο πανω κατω παιρνει να διαρκεσει κι οχι να τελειωσει μια ζωη- σαρωσε μεσα μου καθε αναμμενο φαρο πριν και το ιδιο ξεβραστει σαν ενα επιπλεον συντριμμι στην ακτη, βυθομετρω το σοκ που σαν ηλεκτρισμος διαπερασε ολοκληρη την υπαρξη μου σαφως. Μα γιατι να μην καπνιζεις γαμωτο;

NA ΣE ΣΠAΣΩ ΣAN TΣIΓAPO NA ΞAΠΛΩΘEIΣ IΔIOΣ KAKTOΣ ΣTHN AΠEPANTH EPHMO ΠOY XΩPIZEI AΠ'THN ΠPAΓMATIKOTHTA T' ONEIPO NA ΣOY KOΨΩ TO ΛAIMO ΓIA NA ΞEΔIΨAΣΩ, NA ΠIΩ TO AΠOMEINAPI AΠ'TO MYEΛO ΣOY OΣTO, NA TPYΠHΣΩ TA ΔAXTYΛA MOY OΠΩΣ TA TPYΠAEI TO XIONI ΣE KAΘE TOYΣ APMO ME TON ΠAΓEPO ΣOY ANAΛATA ΛIΓΩMENO ΛYΓMO, NA ΠΛEONAΣΩ THN HXΩ ΠOΛΛAΠΛAΣIAZONTAΣ TON PYΘMO ΠOY ANAKOΠTEI BIAIA TON KAPΔIAKO XTYΠO NA MYPIΣΩ TO AIMA ΠOY KOXΛAZEI ΛIΩNONTAΣ MEΣA TOY THΣ ΦΩNHΣ ΣOY TO MAPΓAPITAPI, NA TA KANΩ OΛA AYTA KAI NA ΠΛEΞΩ ΣTEΦANI ME AKANΘINA MATΩMENA ANΘH ΓIA NA ΔEΣΩ THΣ KAΛOΣYNHΣ TO ΓEMATO POZOYΣ XAΛINAPI, ΠOY ΘAPPEI ΠΩΣ MΠOPEI ΔAMAΣEI THN KATAΠTΩΣH, TOΣO HΘIKH KAI KATAΠTYΣTH, OPΘΩNONTAΣ TO ANAΣTHMA ΣE BΩMOYΣ AΠO ΛIΓNITH. ΠYP ΓYNH KAI EΛEYΘEPIA H (ΔIAZEYKTIKO) ΘANATIKH ΠOINH

Αποδομημένο συν(Αθήνα και χείρα)αίσθημα

Μονο εσυ μ'αγαπας και με καταλαβαινεις αν μ'αγαπας

Ολοι οι αλλοι ειναι υλιστες σαν τον ΜΑΡΞ

Αν κανουμε ερωτα θα ενωθουμε πνευματικα και τα σωματα μας θα αιωρηθουν πανω απο καθε υλικο φραγμο που βαραινει τον νου μας

Μονο με σενα μπορω να το κανω αυτο
 Γιατι δεν εισαι δεσμιος κανενος και το πνευμα σου εξυψωνεται σαν αρμος για να ενωθει με το δικο μου σε υψος, μπορεις να γινεις αβαρος γιατι δεν εισαι κενος

Μενει ν'αποβαλλεις το φορτιο που σου χει κρεμασει ο δισταγμος, μονο τοτε θα μεινεις γυμνος

Για να γινεις μερος μου ολοκληρος

Γλιστρωντας μεσα μου σαν αοιδος που βυθομετρα το φως

Λουσμενος την υψιστη νοτα μιας μελωδιας που θα μου ξεθωριασει το μενος

Οπως μας εκτιναζει στο κρεσεντο των αισθησεων ο οιστρος

ΥΓ: Τοση ωρα με τραβαγε ο υπνος απ'τα μαλλια για να μην πνιγω προφανως δε φανταζεσαι με ποση δυσκολια ανοιγα τα ματια μου καθε φορα για να μην το αφησω στη μεση η στο πουθενα

Μπορω πλεον να πω καληνυχτα χωρις την παραμικρη αιδω πως δεν ολοκληρωσα

Καληνυχτα μωρο μου

Σ'αγαπαντοτινα

30-5-06

Ξερω τι θα κανω. Θα παω να βρω τσιρκο. 
Να κανω τα ακροβατικα μου αλλου.
Θα πληρωνομαι κιολας ξερεις. Θα βιοποριστω. 
Ατιθαση φυση θα πεις. Εγω; Τι θα πω; 
-Δωστε μου λιγο νερο. Μετα την καμψη της κοιλιας. 
-Παρακαλω.

9-3-15 (ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΨΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ)

Όχι, ήταν αρπακτικά, είπες με τη φλογερή σου φωνή. Όχι Φοίνικες, κοκοφοίνικες και τα συναφή. Ούτε κοράκια, γύπες, μυωπικοί αετοί. Κάτι σαν γεράκια, αλλα με μια δόση ιεροσυλίας στο απλανές βλέμμα που σου έσκιζε σαν σελιδοδείκτης τα κενα βιβλια. Κι οταν τα ειδες ειπες επεσες μπρούμυτα γιατι φοβηθηκες μη χιμηξουν και σου βγαλουν τα ματια. Και τι θα εκανες μετα με δυο χαινουσες τρυπες, "πληγωνουν την αισθητικη του κοσμου" οπως ειπες. Και τι ειναι ο κοσμος; για πες. Το αδιόρατο πέπλο που σου καλύπτει το αιχμηρο στερνο, μη δει κανεις πως χωριζεται του μυ η καρδια απ΄το Spleen. Mπωντλαιρικη επιτομη σε αγαρμπο στυλ. Παρντον μαι φρεντς καριολη, δεν ειμαι μοναχη. Κι αν εχω εγκολπιο εγκοσμιων για διδαχη, εσυ εχεις ματια που διαβαζω αν ειναι (οχι;) η δικαιοσυνη τυφλή. Κι οχι δε λεω για την ποιητική. Ακους εκει. Αλλα βλέπεις ο βαν γκογκ ειχε κομμένο αυτί.

Paper cat

Θέλω να γίνω η μαύρη σου κόλλα,
να σου μουντζουρώνω σαν πίσσα τα χέρια όποτε χαράζεις πάνω της λεξεις, 
με την ευλαβεία του ποιητή απ'τον οποίον προσπαθείς χρόνια τώρα αγόγγυστα να δραπετεύσεiς, 
θέλω να γίνω ο καπνός που χαϊδεύει τα βλέφαρά σου κάθε που καις τις αναμνήσεις που μουλιάζουν στα δάκρυα σου, 
θέλω να γίνω η αυταπάτη που σου αποσπά την προσοχή,
βαμμένη κόκκινη μπρος στα πράσινα μάτια σου να ξεθωριάζει απο ντροπή.

9-11-2014

Κι όταν θα σκίσουμε τα λαρύγγια αυτών που δίνουν εντολές,
με φόντο τον παλμό απο ξεφτισμένες χορδές
και μόνο μας όπλο πολεμικές ιαχές,
θα μπει η τελική πινελιά στον καμβά
σαν το μαχαίρι στο κόκαλο του αφεντικού που σπαρταρά.

21-10-14

Και ναι, δεν ήρθες να μου πεις πως φεύγεις τελικά,

γιατί μέχρι τώρα το'χεις μάθει πια καλά,

πως κάθε αποχαιρετισμός είναι κι ένας μικρός θάνατος που ξαγρυπνά

στο προσκεφάλι της ζωής κάθε που καθισμένη στο εδώλιο  σαν πόρνη αγκομαχά ολονυχτίς.

Κι όπως ο μετανάστης που θαλασσοπνίγεται στις χαρακιές της γης,

μες στο αίμα απ΄τις φράουλες που ακόμα ποτίζουν τα σταφύλια της οργής,

ξέρω πως θα ξανάρθεις να μου πεις:

"Δεν πήγε τίποτα χαμένο, θα δεις".

Candies in Kaleidoscopeland

And so, it's unavailable the echo from the fading beep tone, 
cause cells are colorful like the noise of your heart muscle unbone,
red honey and black hole full of snow.

Αχαρτογράφητη περιοχή

Η αυτοαναίρεση προσδιορίζεται ως ανολοκλήρωτη τέλεση.
Και κάποιος λόγος τέλος πάντων θα υπάρχει που ένα τέλειο τρίγωνο δεν ευσταθεί.
Σαν τυπική απόκλιση ζωών σε τρισδιάστατη διασταύρωση.
Εφαπτόμενες πρόοδοι.
Λεκτική μετάπτωση.
Χ-έγερση άξονα τοπογραφική.
Mais quel banal mon chéri!

"Dear Mr. Pat I'm so very sad cause a miss like me misses you that bad and she can't help feeling that her tongue is a disaster since she never had the chance to lick not one of your finger"

PRINT