Σύννεφο καπνού χωρίς παντελόνια
Αν μ’ άφηνες να δω τα μάτια σου μόνο,
μα δε μ’ άφησες ούτε τριτόλεπτο,
Σπύρο;
Παρακαλώ μ’ερωτηματικό παρακαλώ,
ξαναπές το να σ’ακούσω
να το λες μωρό μου.
Όσο φυλλομετρώ τα χρόνια στην πλάτη σου
-σ’αιώνες στιγμές, που χτυπούν σαν υψωμένες
γροθιές,
απόηχα χαοτικούς λεπτοδείκτες του χτες-
πριν βρω φωνή ν’αρθρώσω τ’όνομά σου.
No comments:
Post a Comment