Προσπαθώ να αγγίξω τα μαύρα σου μάτια, 

μαύρα, μαύρα, μάυρα, μαύρα,

κι απομένω να κοιτάζω μια φωτογραφία σου μάταια.

Γιατί ήδη νοσταλγώ τη στιγμή που δεν έζησα,

να νιώθω τις κόρες σου υγρή πίσσα, 

να ποτίζουν την ψυχή μου που κορακιάζει απ' τη λύσσα.

Χαίρεται, χειραψία.

Κράτα γερά, τα στομάχια είναι υλικά

για όνειρα γλυκά κι ασώματα.

Κι οι  ζωντανές γλώσσες μιλάνε για διψασμένα στόματα.