Ανέβηκε στο πιο ψηλό κλαδί,
αγναντεύοντας το ηλιόλουστο πέλαγος με βλέμμα κατακτητή,
και βούτηξε με τη φαντασία του στο μπλε νερό,
κοιτάζοντας με προσμονή τον καθαρό ουρανό.
Και φίλησε τη γη με τα δυο του χείλη,
όταν έπεσε κάτω σε στάση παλαιστή.
Οι χαμένες του ελπίδες είχαν πετάξει
μα η ψυχή του ήταν ακόμα σκαρφαλωμένη εκεί.
Και δε χρειαζόταν να ψάξει να την βρει.
No comments:
Post a Comment