Και ναι, δεν ήρθες να μου πεις πως φεύγεις τελικά,
γιατί μέχρι τώρα το'χεις μάθει πια καλά,
πως κάθε αποχαιρετισμός είναι κι ένας μικρός θάνατος που ξαγρυπνά
στο προσκεφάλι της ζωής κάθε που καθισμένη στο εδώλιο σαν πόρνη αγκομαχά ολονυχτίς.
Κι όπως ο μετανάστης που θαλασσοπνίγεται στις χαρακιές της γης,
μες στο αίμα απ΄τις φράουλες που ακόμα ποτίζουν τα σταφύλια της οργής,
ξέρω πως θα ξανάρθεις να μου πεις:
"Δεν πήγε τίποτα χαμένο, θα δεις".
γιατί μέχρι τώρα το'χεις μάθει πια καλά,
πως κάθε αποχαιρετισμός είναι κι ένας μικρός θάνατος που ξαγρυπνά
στο προσκεφάλι της ζωής κάθε που καθισμένη στο εδώλιο σαν πόρνη αγκομαχά ολονυχτίς.
Κι όπως ο μετανάστης που θαλασσοπνίγεται στις χαρακιές της γης,
μες στο αίμα απ΄τις φράουλες που ακόμα ποτίζουν τα σταφύλια της οργής,
ξέρω πως θα ξανάρθεις να μου πεις:
"Δεν πήγε τίποτα χαμένο, θα δεις".
No comments:
Post a Comment