Όχι, ήταν αρπακτικά, είπες με τη φλογερή σου φωνή. Όχι Φοίνικες, κοκοφοίνικες και τα συναφή. Ούτε κοράκια, γύπες, μυωπικοί αετοί. Κάτι σαν γεράκια, αλλα με μια δόση ιεροσυλίας στο απλανές βλέμμα που σου έσκιζε σαν σελιδοδείκτης τα κενα βιβλια. Κι οταν τα ειδες ειπες επεσες μπρούμυτα γιατι φοβηθηκες μη χιμηξουν και σου βγαλουν τα ματια. Και τι θα εκανες μετα με δυο χαινουσες τρυπες, "πληγωνουν την αισθητικη του κοσμου" οπως ειπες. Και τι ειναι ο κοσμος; για πες. Το αδιόρατο πέπλο που σου καλύπτει το αιχμηρο στερνο, μη δει κανεις πως χωριζεται του μυ η καρδια απ΄το Spleen. Mπωντλαιρικη επιτομη σε αγαρμπο στυλ. Παρντον μαι φρεντς καριολη, δεν ειμαι μοναχη. Κι αν εχω εγκολπιο εγκοσμιων για διδαχη, εσυ εχεις ματια που διαβαζω αν ειναι (οχι;) η δικαιοσυνη τυφλή. Κι οχι δε λεω για την ποιητική. Ακους εκει. Αλλα βλέπεις ο βαν γκογκ ειχε κομμένο αυτί.
No comments:
Post a Comment