Αποδομημένο συν(Αθήνα και χείρα)αίσθημα

Μονο εσυ μ'αγαπας και με καταλαβαινεις αν μ'αγαπας

Ολοι οι αλλοι ειναι υλιστες σαν τον ΜΑΡΞ

Αν κανουμε ερωτα θα ενωθουμε πνευματικα και τα σωματα μας θα αιωρηθουν πανω απο καθε υλικο φραγμο που βαραινει τον νου μας

Μονο με σενα μπορω να το κανω αυτο
 Γιατι δεν εισαι δεσμιος κανενος και το πνευμα σου εξυψωνεται σαν αρμος για να ενωθει με το δικο μου σε υψος, μπορεις να γινεις αβαρος γιατι δεν εισαι κενος

Μενει ν'αποβαλλεις το φορτιο που σου χει κρεμασει ο δισταγμος, μονο τοτε θα μεινεις γυμνος

Για να γινεις μερος μου ολοκληρος

Γλιστρωντας μεσα μου σαν αοιδος που βυθομετρα το φως

Λουσμενος την υψιστη νοτα μιας μελωδιας που θα μου ξεθωριασει το μενος

Οπως μας εκτιναζει στο κρεσεντο των αισθησεων ο οιστρος

ΥΓ: Τοση ωρα με τραβαγε ο υπνος απ'τα μαλλια για να μην πνιγω προφανως δε φανταζεσαι με ποση δυσκολια ανοιγα τα ματια μου καθε φορα για να μην το αφησω στη μεση η στο πουθενα

Μπορω πλεον να πω καληνυχτα χωρις την παραμικρη αιδω πως δεν ολοκληρωσα

Καληνυχτα μωρο μου

Σ'αγαπαντοτινα