Beloved

Morrison 

Η εκμηδένιση προυποθέτει συνάθροιση

 και η διαμαρτυρία μπορεί να είναι και άλαλη. Βερμπαλίζω.

 Χαλάλι.

Ιπτάμενο χαλί,

 γνέφει για εμπιστοσύνη,

και του αργαλειού η κόκκινη κλωστή, δεμένη,

 στης Πηνελόπης την καισαρική τομή,

από απούσα εγκυμοσύνη,

 τύφλα να ‘χει η Ωραία Κοιμωμένη,

 κοιμάται μόνη, αγκαλιά με την ανέμη,

κάνει την 3η της ευχή

 συλλήβδην στο λυχνάρι του Αλαντίν,

και δες πώς τρεμοφέγγει,  η τυχερή,

σε  Ανεμοδαρμένα  Ύψη,

λες κι ειναι πεφταστέρι

με ουρά απο αστρίτη.

Ας παίξουμε σκάκι.

Θα γράψω σαν τον Έλιοτ για φρεναπάτη.

Γη και ελευθερία. Το κάθε κουτάκι.

 Άλικη αλυκή, γράμμα του γάμα, αλάτι στην πληγή. Θαύμα γεύση. (Γλυκιά Αγαπημένη) Θαυμαστική! Γλείφω τα δάχτυλά μου και πιπιλάω το δακρύβρεχτο μουνί. Τς τς. What a waste, oh dear.

God is dead, not mine.Filled

with poppies and burried fear in line.

8-10-19