Ανεβάζω παλμούς,

σα ν' ανασύρω από τη μνήμη ξεχασμένους λήθαργους,

στης άπνοιας την ύπνωση που ξυπνάει Κέρβερους,

και ολοταχώς με του ήχου το φως,

οδεύω πεζοπόρος εκεί που ξεδιψά ένας λυγμός.

Κι αφήνει το αποτύπωμά του ο ασθενής γιατρός.

Παίζοντας πρέφα χαμογελαστός.