Κενέ και όχι

horror vacui

Αναποδογυρίζω την υδρόγειο σφαίρα,

και κλείνω τα μάτια,
τη στριφογυρνάω και περιμένω να δω,
που θα πέσει η ουρά απ' τον χαρταετό.
Κι ο κλήρος σε ποιον,
πάντα πανταχού παρών.
Και σκέφτομαι και λέω: "Aν άνοιγαν οι ουρανοί,
θα έκλειναν το βλαμμένο στόμα τους πολλοί. Ουραγοί."
Αλλά έχει μόνο θάλασσα η γη.
Και δεν ήρθε ακόμα -που 'ναι την-
κείν' η γυνή, κυνηγημένη
να βάλει φωτιά κι αλάτι στην πληγή.
Κι ο Κώστας λέει: "Δε με λένε έτσι.
Κάποιοι με λένε όμως μπάτσο, σου αρέσει;"

29-4-20