Μολυβένια Λόγια

Πάρε τηλέφωνο και πες μου κάτι,
που ν' ακουστεί,
σαν την πιο φιλική σου συμβουλή,
κρατώντας την ανάσα σου κι ενός λεπτού σιγή.

Πάρε τηλέφωνο και πες μου κάτι,
μ' αυτοπεποίθηση αφοπλιστική,
όσο ο δείκτης σου βολοδέρνει
στου ανέμου τη ριπή.

Πάρε τηλέφωνο και πες μου κάτι, βαρύ,
με χείλη σφιγμένα και πνιγμένη φωνή,
ενώ το στόμα σου ανοιγοκλείνει
σαν ξέπνοη γροθιά χωρίς χειρολαβή.

Πάρε τηλέφωνο και πες μου κάτι,
με στεντόρεια κραυγή,
καθώς κλείνεις τ' αυτιά σου
μες στη σβησμένη οχλοβοή.

Πέφτει η νύχτα, σηκώνεται αεράκι, κι ένας τρελός μονολογεί:
"'Επεα πτερόεντα κι άκρα του τάφου σιωπή".