Όταν δε θα γράφω με ρίμα,
και η ρωγμή των λέξεων θα 'χει σπάσει του ήχου το φράγμα,
οι λέξεις θα διαβάζονται σαν ανάγλυφα σημάδια.
Γιατί το ορατό περιορίζεται από τον χρόνο,
και το αόρατο πλανάται στον αέρα κάπου.
Δε μπορώ να πω κάτι απτό,
γιατί η φωνή μου σπάει κι αυτή,
σαν ποτήρι με κράση ασθενή.