Ο Τρελός

Αγουροξυπνημένο αγόρι,

άλειψε το γυμνό στήθος σου μέλι,

να ημερέψει η πεινασμένη αγέλη,

με μια ηλιαχτίδα στο κυνήγι για την ίριδα πρόωρη.

Οι δρασκελιές της αλήθειας

λάμπουν στο φως της νύχτας,

πισωπατώντας με γαμψά νύχια,

πίνοντας απ' της σιωπής τα παραγάδια 

σε πηγάδια με μυστικά μύχια.

Η γη γυρίζει ολοταχώς,

και μια φρενοβλαβής πανσέληνος,

της άνοιξης δορυφόρος,

συγκλίνει με το γυάλινο στόμα

και τα κόκκινα μάτια που έχει ο τρελός.

Αναλύεται σε δάκρυα, ψυχαγκασμός,

οι λυγμοί του σπάνε σαν κατάρτι,

Αιόλου ασκός,

κι ένας τόσο ωραίος κέρινος λαιμός

χρωματίζει τις κραυγές του, οδυρμός.

Κύκνος στο φάσμα σκότους.

Συγκλονιστικός.