1

Στα όνειρά μου ξεσπάει τρικυμία

κι εσύ είσαι πάντα εκεί, φρουρός με αϋπνία,

να μου κρατάς το χέρι στης θύελλας τη μανία,

σε μια αγκαλιά που με κρατά νηφάλια

όταν ο ανεμοδείκτης σημαδεύει της ώρας τα λεπτά,

κι η θάλασσα καταβροχθίζει βράχια 

κι απέλπιδα ουρλιαχτά,

και οι στιγμές σέρνονται μία, μία,

σαν τα σκουλήκια,

που λαχταρούν με καρτερία,

του χρόνου την αδηφάγα τους λεία,

στον αφαλό της γης που δένει τ' αλμυρίκια

και κόβει τους λυγμούς με λαιμαργία.

Να ψαρεύεις στα πλημμυρισμένα μου μάτια,

τον λόγο που τρέχουν ποτάμια μ' αλάτια,

και να χαμογελάς με νηνεμία.