Εφιάλτες

Αναμασώντας λόγια και καταπίνοντας σιωπές,

χειρονομίες και νεύματα που δεν είδες,

μια τυμπανοκρουσία υπνωτίζει τις ιαχές,

που σου τρυπάν με διαμπερείς κραυγές τα μηλίγγια.

Οι ακτίνες του ποδηλάτου μου ξεσκίζουν τις φτέρνες,

ξυπόλητα άλογα οργώνουν συρτά με ματσέτες,

κι ο αρκουδιάρης το ντέφι χτυπά σε ματωμένα πηλίκια.

Μια καταιγίδα σφυρίζει στον Δία,

οι κλέφτες μπαίνουν σ' ανήλιαγα σφαγεία,

και η βροχή που μαστιγώνει φοράει παρωπίδα θεία.