Να άκουγα για μια φορά τη σειρήνα,
ν' αναβοσβήνει όπως το κινητό όταν έρχεται μήνυμα,
και να φύσαγα ένα κερί χωρίς να φοβάμαι πως είναι αποκύημα.
Φανταστικέ μου φίλε σε είδα,
να στέκεσαι να με κοιτάς με το στόμα ανοιχτό,
γιατί σαν χίμαιρα όασης αντικατοπτριζόμουν στων ματιών σου τον θαλασσινό αχό.
Μ' ένα σου γέλιο υπόκωφο μου κάλυψες το ουρλιαχτό,
μ' ακόμα πάλλομαι στης αρρυθμίας σου τον αριθμό.
Ακούω το τηλέφωνο και καρδιοχτυπώ.
No comments:
Post a Comment