13-11-14

Άκουγα τη βροχή απ'έξω να ασθμαίνει, 
όταν σε είδα σα μέσα σ'όνειρο, 
με τον ιδρώτα στο ακτινοβόλο σου μέτωπο, 
ρονιά ρονιά να ξεθυμαίνει. 
Σφύριζες τον Καιρό των Κερασιών, λέει, 
κι ήταν άνοιξη σ'ένα ηλιόλουστο αμπέλι' 
εκεί κοντά στου Μάη τα τέλη. 
Έψαχνες σαν την αρκούδα για μέλι,
κι αναρωτιόσουνα τι να σημαίνει,
το τέλος της Δίκης που'χες διαβάσει το περσινό καλοκαίρι.