ΣΙΩΠΗ

"Τι χρώμα μάτια έχεις;" ρώτησε αυτή.
Και ήταν η σειρά του ν'απαντήσει, στην ερώτηση που είχε σπάσει,
σαν πάγο τη σιωπή.
-Τι χρώμα τα βλέπεις; Μην πεις διαφανή.
-Πες μου πως δεν είναι πράσινα μόνο, σε παρακαλώ. Πολύ.
-(Σιωπή).
Μια εικόνα χίλιες λέξεις και τα συναφή.
Και η σιωπή μιλάει με τα μάτια και λέει:
"Εν αρχή ήτο το σκότος. Κι εγένετο φως. Επώδυνος τοκετός."
Κι αυτή θυμήθηκε πως,
δεν ήταν ποτέ  καλή στ'αρχαία,
τα λατινικά της άρεσαν όμως.
Λούμ(π)εν. 3,14.
Η τριγωνομετρία δεν είναι αριθμητική,
κι απ' όλα τα μαθήματα,
τα μαθηματικά δε μπορούσε πιο πολύ.
Κι ο Αινστάιν πήρε νόμπελ στη φυσική. Τα πάντα σχετικά είναι.
Σχεδόν δηλαδή.
- Τι χρώμα μάτια έχεις;
-Ίδιο και στα δύο. Σου κάνει;
-Δεν ξέρω, αρκεί. Αλλα δε φτάνει ούτε περισσεύει, σα σταγόνα δάκρυ που πλημμύρισε το ποτήρι.
Τρικυμία εν κρανίω δηλαδή.
Και το κόλπο με το μισό-άδειο/γεμάτο καθόλου δεν την αγγίζει,
σαν αόρατο μαγικό γάντι που με τον χρόνο ξεφτίζει.
 Γιατί το ποτήρι έχει ολόκληρο πλημμυρίσει,
 και το συμπέρασμα καταλήγει στην άμπωτη κάτω από 'να φεγγάρι σε χάση.
Ας παίξουμε λοιπόν σκάκι, να δούμε ποιος θα χάσει. Εγώ λέω εσύ. Κι εσύ λες:
-(Σιωπή).

14-3-19