Coup d'oeil de foudre par coeur

Σαν την Πυθία μασώντας πικροδάφνης φύλλα,
το χρώμα των ματιών σου προσπαθώ να οσφριστώ,
μες απ'τους καπνούς και το θυμίαμα,
σ' έναν καθρέφτη που όλο κάτι ψηλαφώ,
του Τειρεσία για ν'αγγίξω το αποτύπωμα,
του Κάλχα το ιερό σφαγίο να δω.

Το άκαρπο χώμα να σμίξω με νερό,
χοή για να κάνω στης λάσπης τον χυλό,
με μαυροδάφνη να λαξέψω τον νεκρό πηλό,
κι απ' το κιαροσκούρο να αναστήσω των ματιών σου τον βυθό.

Για να ανθίσει το δέντρο που σα Μέδουσα κοιτώ,
όσο θα σκαρφαλώνουν τα μαλλιά μου στον ασπόνδυλο κορμό.
Και τα κλαδιά του να με ντύσουν με τα φύλλα που νογώ,
μεσα σε αλλοπρόσαλλο, σκουριασμένο χρυσό.

Την οξείδωσή του εισπνέω σε αέρος κενό,
πριν πέσουν και κυλήσουν πάνω, σαν τον μαγικό,
της τύχης τον οδοντωτό που αυλακώνει τροχό,
στο σμαραγδί πουκάμισο της γης που τόσο αγαπώ.

Όπως το χρώμα των ματιών σου που αλλάζει (με) τον καιρό.

27-2-19