Είμαι το προβληματικό παιδάκι μιας τάξης που αγκομαχεί. Να ξεχωρίσει τον ηττημένο από τον νικητή. Μια μάχη με σκακιστική λογική, κι όχι κορμί με κορμί όπως θα όριζε η ανάλυση, που σκάβει τρώγοντας την ψυχή. Τρωτό σημείο μου η περσόνα, γι'αυτό είμαι non grata με λατινική καταβολή, σιέστα που σκιάζει δια της απουσίας της την εργατική μου περιβολή. Κι έτσι προτιμώ να ποζάρω γυμνή. Σαν άγαλμα κακοτεχνίτη που σμιλεύει ένα μοντέλο σε νεκρή φύση. Κι ο Πυγμαλίωνας να μειδιάζει, σαν τη Μόνα Λίζα που προσπαθεί. Να χαμογελάσει πάνω απο στρώματα χρώματος για να ξυπνήσει την τέχνη και να την κάνει ν'ακουστεί, σαν του Λαζάρου την ασθματική πνοή. Αναγεννημένη ανάσταση και ξανά απ'την αρχή. Το τέλος ενος μικρού θανάτου με κεταμίνης αρχή. Λούπα ψυχαναγκαστική. Αμφίρροποι στίχοι σε στοιχειού μουσική. Μακάβριος χορος που σκαλίζει, του γεωργού τον οίστρο για αναπαραγωγή. Κι ο χτίστης παντοδύναμος να έρπει σαν θεός πάνω στη γη. Τροχήλατος φλοίσβος που οργώνει την αστική φυλακή. Τ' αγουροξυπνημένα πρόσωπα να πέφτουν σαν καρποί, κι η βιοπάλη να σκύβει το κεφάλι, σαν το αίμα που ανεβαίνει, κι εξεγείρεται, πριν στους νόμους του Νεύτωνα τα πέλματα υποκλιθεί. Η συγχορδία να ξεχειλώνει, πριν τα χείλη του μέτρου ασπαστεί, στην κόψη ενος ξυραφιού να χορεύει, σαν τραυματίας πολέμου, μονόχειρας που βάζει το δάχτυλο στην πληγή. Κι ο χρόνος, ενας ταυρομάχος, να μας εμπαίζει όλους, πριν δώσει τη χαριστική βολή. "Η δουλειά απελευθερώνει". Και δεν είμαστε φυλακή. Σόρι. Για την τελευταία πρόταση. Δεν ήθελα ν'ακουστεί ετσι. Κι οι παντρεμένοι έχουν ψυχή. Εντάξει. Έχω ξυπνήσει απ'τις 6. ΑΠΟ ΤΙΣ 6 ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ; Εμένα τον Μπωντλαίρ. Και την εργατική μου ανάταση με ταξικό μίσος ανάμειχτη, και ομοιογενή. Θα συνεχίσω την παρρησία την αμετροεπή, αν και δεν έχει νόημα η φλυαρία κι η ώρα πήγε 2 και μισή. Μετά τα μεσάνυχτα. Και πριν την τελική ευθεία, που κάμπτει την ηθική. Κι η γη δεν ειναι καμπύλη αλλα στρογγυλή. Κι ο ήλιος η ακτίνα του κύκλου που φαύλα επαναλαμβάνει μι' αξονική τομογραφία σε νερά αβαθή. Κι άλλωστε αύριο είναι μια καινούργια μέρα, όπως περίφημα δήλωσε κι η Σκάρλετ Ο’ Χάρα εν μέσω ανέμου κι όχι οφθαλμού ριπή. Γεια λύπη, καλό βόλι στη βολή. Φάση, καλή. Βίος ανθόσπαρτος με λίπασμα θανόντος ποιητή.

15-3-19