Ditto

Πάμε. Οξυγόνο δύο υδρογόνο τρία, το νερό είναι ζωή και δημιουργώ,
την 5η διάσταση, την 6η αίσθηση και τον 7ο ουρανό.
Της κόλασης τα δέκατα και τον μηδενισμό.
Και καταστρέφοντας θεμελιώνω απ' της γης τον ιδρώτα που ξεριζώνει τον καιρό,
το δέντρο του καλοκάγαθου που έρπει στον χρόνο όλο κραυγή και κακό.
Κι ούτε ζητάω συγγνώμη που παραμιλώ,
σε ικεσίας βουβής το αδιέξοδο,
γιατί,
το χέρι μου έχει φράξει την αναπνευστική οδό,
κι όλο και χάνω τις αισθήσεις μου,
κερδίζοντας λίγη συνείδηση για όταν τη χρειαστώ.
Αναμασώντας λέξεις που τραμπαλίζονται στο κενό,
γεμίζοντας το στόμα μου, ας π(ι)ούμε στον βερμπαλισμό!
Δε βγάζω νόημα, πάρε τηλέφωνο τον γιατρό.
Ήμασταν συμμαθητές σε άλλη τάξη αλλά εγώ,
ακόμα πάω σχολείο για να προβιβαστώ.
Το πρόβλημά μου εντέλει είν' αυτό:
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ φωνασκώ.

Αχά καλό.
Το άλλο με τον Τοτό.

21-2-19