Αγεωγράφητες σήρραγες με απροσπέλαστα σύνορα,
χαρτογραφούν των ματιών σου τα ιερά βάθη.
Κι όποιος τα βρει, αυτός και θα τα χάσει.
Στημένο παιχνίδι, ένα δύο, τέσσερα ανά ζεύγη,
περιθωριακοί δραπέτες απ'του ονείρου τη λήθη,
συστοιχισμένοι σε θανάσιμη μέθη.

Μα ο νεκρός, όσο κι αν σε κοιτά, δε βλέπει.
Κι η αδικία που εξοργίζει, και η οργή που τυφλωνει,
δεν πάει ποτέ χαμένη.
Κι ούτε η ήττα κερδίζει.

Κι ο Τσε Γκεβάρα ζει,
μέσα σ'αυτή τη μέθεξη τη ρεαλιστική.
Στης αθανασίας το χνώτο τα χέρια του ζεσταίνει,
η σπίθα μες στα μάτια του άσβεστη φωνή,
τα λόγια που προφέρει ακόμη,
αιώνια μουσική.

Και η πνοή του είναι ποίηση,
που ευωδιάζει γιασεμί,
ποτέ δε θα πεθάνει,
ακόμα σου μιλάει,
τον ακούς;
Σε καλεί.

17-2-19