Bergman

Θα βουτήξω τα κέρινα με χιονίστρες δάχτυλα,
σε κεχριμπαρένια απ'του ήλιου τους μαστούς νερά,
και θ' αρμέξω το φως απ'τα λάκτινα σύννεφα,
να στο δώσω να πιεις, να γίνεις διάφανος, σαν αερικό που πετά.

Κι όταν μέσα μου μπεις απο έρωτα τυφλός,
να φωτίσεις της ύπαρξής μου το αόρατο σκότος,
σαν ίσκιος χλωμός, που επαληθεύει την υπόσταση του ζώντος,
θα είσαι ακόμα διάφανος και θα λιώσεις σαν πάγος.

24-2-19